ریشههای ما به آب، شاخههای ما به آفتاب میرسند؛ ما دوباره سبز میشویم.
مطلبی برای این موضوع نوشته نشده است
به سحر که خفته در باغ، صنوبر و ستاره، تو به آبها سپاری همه صبر و خواب خود را؛ و رصد کنی ز هر سو ره آفتاب خود را. نه بنفشه داند این راز، نه بید و رازیانه! دم همتی شگرف است تورا در این میانه...