مطلبی برای این موضوع نوشته نشده است
به سحر که خفته در باغ، صنوبر و ستاره،
تو به آب‌ها سپاری همه صبر و خواب خود را؛
و رصد کنی ز هر سو ره آفتاب خود را.
نه بنفشه داند این راز، نه بید و رازیانه!
دم همتی شگرف است تورا در این میانه...