I got that summertime war-ness.

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

فروردین 04

به نام او

حدود سه هفته‌ از آخر فروردین، هر شب با این تصور که این ماه تموم شده، اتفاقاتی که افتاده بود و کارهام رو توی ذهنم مرور می‌کردم برای نوشتن این پست؛ و بعد یادم میفتاد که فروردین هنوز تموم نشده.

واقعا دلیل این مقدار طولانی بودن فروردین چیه؟

 

مسافرت عید، با وجود تمام عذاب‌وجدانی که سر نخوندن درس‌ها کشیدم و آلرژی بعدش، برام مفید بود چون بهم ثابت کرد که می‌تونم شرایط رو برای خودم تغییر بدم و بهتر کنم. آدم‌هایی که چند ساعتی بینشون بودم، هیچ تغییری نسبت به پارسال و پیرارسال نکرده بودن، اما من چرا. سارایی که پارسال وقتی توی همون جمع قرار گرفته بود، حدود نیم ساعت توی مستراح به آینه زل زده بود و سعی می‌کرد جلوی اشک‌هاش رو بگیره و سکوتش رو با خستگی ناشی از عینک نزدن توجیه می‌کرد، امسال حرف زد و خندید و به خودبزرگ‌پنداری(؟)شون توجهی نکرد و حتی سعی کرد حرف‌هارو به موضوعات به‌دردبخورتری بکشونه. و باید اعتراف کنه که بهش خوش گذشت.

تو همون سفر، رفتم امامزاده و مزاری که خیلی زیاد دوستش دارم. یه مزار پر از گل و دار و درخت که از وسطش رودخونه رد میشه و به حدی زیباست که آدم دلش می‌خواد بمیره. عکاسی کردم و بعد هم توی امامزاده چند خط حفظ کردم و روی دستم نقاشی کشیدم و اصلا عالی.

آهان راستی، یه جامدادی سبز خوشرنگ با طرح قورباغه‌ای که روی کله‌ش برگ داره برای دانشگاهم خریدم. :))

از دستاورد(!) دیگه‌ی این ماهم بخوام بگم، اینه که ول چرخیدن من با گوشی توی مدرسه دیگه برای معاون‌مون هم عادی شده. یه زمان نسبتا زیادی رو گذاشتیم برای مسابقه و هنوز هم تقریبا به جای خاصی نرسیده.

آه. تقریبا همین بود. کل ماه رو منتظر نوشتنش بودم و موقع نوشتن، مغزم خالی شد. امیدوارم پست اردیبهشت 04 پربارتر، طولانی‌تر و حاوی خبر اتفاق افتادن چیزی که مدت‌هاست منتظرش هستم باشه.